Hz. Peygamberin yanında birbirine hakaret eden iki kişiden biri o kadar öfkelenir ki, boyun damarları şişer, rengi değişir. Bunu gören Nebî (s.a.s.): “Ben bir söz biliyorum, eğer şu zat o sözü söylese, öfkesi mutlaka gider.” buyurur. Orada bulunanlardan biri hemen adamın yanına giderek, Hz. Peygamberin öğrettiği “Eûzü billâhi mine’ş-şeytâni’r-racîm” (Kovulmuş şeytandan Allah’a sığınırım) sözünü söylemesini tavsiye eder…” (Buhârî, Edeb, 44).
Bir Dua
“Allah’ın gazabından, kullarının şerrinden, şeytanların vesveselerinden ve (onların) bana uğramalarından Allah’ın tam kelimelerine sığınırım.” (Ebu Davud, Tıb, 19)
